Het huis staat langs een voor de helft bebouwde landweg tussen twee dorpskerken. De vraag hoe een landelijke woning er vandaag moet uitzien was onontkoombaar. Wat je hier zou verwachten is een kleine boerderij, evenwijdig met de straat, en een schuur daarachter. Vreemder dan dat moest het niet worden. Dit trokken we samen tot een compacte enveloppe, wat sporen achterliet in de gevels. Een split-level buit het hoogteverschil tussen straat en perceel uit, zodat ook zonder afwerende beplantingen het huis privacy krijgt. De kleinere lokalen zijn gestapeld langs de voorkant, terwijl de woonruimtes zich volop ontplooien onder het dak. Ruimtelijke scheidingen brengen verschillende sferen aan, maar worden gerelativeerd, zodat de samenhang uit alle hoeken beleefbaar blijft. Abstractie is getemperd, rustieke en burgerlijke reminiscenties maken het interieur tolerant. Luchtdicht, energiearm, degelijk en met hernieuwbare materialen is het huis zuinig met kostbare grondstoffen en bedoeld om lang mee te kunnen.
